-
Mijn partner en ik zijn nu 20 jaar samen en we doen niks meer samen. We hebben een druk gezin met 3 kinderen (15-12-9 jaar). De oudste is flink aan het puberen. Alle aandacht gaat naar de kinderen en niet naar onze relatie. Mijn partner noemt mij eigenlijk ook niet meer bij mijn voornaam. Ik ben papa en dat vind ik absoluut niet leuk. We doen niks meer samen. Er is telkens wel weer een reden waarom leuke uitjes niet doorgaan. Zij verwijt mij ook telkens dat ik te veel werk. Ik verwijt haar dat ze niet haar best voor mij doet. Ze doet geen moeite om samen met mij leuke dingen te doen. Ik krijg soms het idee dat ze het allemaal wel best vindt en dat ik niet moet zeuren. Ik zou zo graag willen dat het weer als in de begin jaren van onze relatie was. Toen deden we wel leuke dingen en hadden we een mooie tijd samen. En nu is het volgende gebeurd: Ik heb gechat op internet en contact gekregen met iemand waar ik mijn verhaal aan kwijt kon. Het is echt bij een paar chatgesprekken gebleven. Het stelde niets voor. Per toeval is mijn partner er achter gekomen en daarom zoeken we nu hulp bij jou. We hebben na fikse ruzie besloten dat we wel met elkaar verder willen, zeker om de kinderen. Is relatietherapie wel geschikt in onze situatie? Is het mogelijk om zo snel mogelijk een afspraak te maken?
-
Het loopt niet lekker meer. Ik heb me de afgelopen jaren steeds meer last van uitbarstingen. Ook begin ik soms spontaan te huilen. Ik ben de controle kwijt, en ik weet wel waar het door komt. Ik ben namelijk mijn hele leven al anderen aan het pleasen en dat ben ik letterlijk zat. Ik wil me niet meer wegcijferen. Mijn eigen gedrag maakt me erg boos en verdrietig. En dit uit ik nu ook naar anderen, maar mensen worden nu boos op mij. Ik wil voor mezelf opkomen en dat lukt dus niet op deze manier. Ik ben een type mens die altijd klaar staat voor een ander. Als collega’s aan mij vragen of ik even kan helpen dan zeg ik geen nee. Met mijn eigen werk kom ik dan vaak in tijdnood, en ben ik ’s avonds nog werk aan het inhalen. Ik hou dit niet langer vol. Ook in mijn prive leven sta ik altijd klaar voor anderen. Ik merk dat ik er weinig of niets voor terug krijg. Ik voel me vaak onbegrepen en niet gezien. Anderen hebben het niet door waar ik allemaal rekening mee hou. Ik cijfer mezelf compleet weg en als ik dat zeg wordt er niet naar geluisterd. Ligt het nou allemaal aan mij of … Graag wil ik een afspraak.
-
Ik heb last van enorme stress. Ik heb een erg drukke baan en thuis is het ook hectisch. We hebben twee jonge kinderen van 2 en 4 jaar. Mijn partner werkt 5 dagen en ik werk 4 dagen. De laatste tijd loopt het niet meer lekker thuis en op het werk. Ik heb steeds vaker last van uitbarstingen naar mijn partner toe. Ook naar de kinderen toe kan ik vreselijk uitvallen. Hierdoor ontstaan er vervolgens weer ruzies met mijn partner en ik raak steeds meer in de stress. De situatie thuis is voor ons allemaal niet prettig meer.
Mijn werkgever gaf laatst ook aan dat ik niet meer goed functioneer. Ik kan me niet goed meer concentreren en ik ben het laatste jaar vaker ziek. Ik heb last van nek en schouderklachten en ook beginnen er rugklachten te ontstaan. De huisarts geeft aan dat ik eens met een psycholoog moet gaan praten om wat aan de stress te doen. Er moet nu iets gaan veranderen, want ik ben bang dat anders mijn arbeidscontract ook niet verlengd gaat worden. En straks kom ik nog in een burn-out of zoiets terecht. Ik wil leren omgaan met mijn stress en eens samen met u kijken hoe ik anders met bepaalde situaties om kan gaan. Ik wil heel graag op korte termijn een afspraak maken.