-
Ons zoontje van 8 jaar komt de laatste tijd steeds stiller thuis. Ik vraag me af : moet ik me zorgen maken? Hij wil niet meer spelen met andere kinderen en trekt zich terug. Ik heb al met de school gesproken en gevraagd of dat hij misschien wordt gepest. Volgens de onderwijzeres is van pesten geen sprake. Ze weet dit zeker. Wat kan er met hem aan de hand zijn? Moet ik me zorgen maken? Wel is zijn opa een half jaar geleden plots overleden. Dit is voor de hele familie een heel verdrietige periode geweest. Vooral zijn oma had veel verdriet, en dat heeft ze nog steeds. Mijn zoontje had een goeie band met zijn opa. Moet hij het overlijden van zijn opa misschien nog verwerken? Is hij hier misschien nog niet overheen. Zou het daar mee te maken kunnen hebben? Ik maak me steeds meer zorgen om hem. Is gezins-therapie misschien een idee voor ons, want misschien heeft mijn man het overlijden van zijn vader ook nog niet verwerkt? Mijn partner zegt dat hij het wel verwerkt heeft, maar wil er niet over praten. Ik vind het erg moeilijk, want ik zie hem en ons zoontje veel verdriet hebben. Moet ik me zorgen maken? Graag wil ik hier met u over praten.
-
Mijn vriend wil veel dingen samen doen en ik wil ook graag dingen alleen doen. Hij wil dat ik mee ga naar zijn sport en dan zit ik uren aan de zijlijn te kijken. Hij wil dat ik telkens mee ga naar zijn vrienden en familie. Ik heb daar helemaal geen zin in. Hij maakt hier telkens ruzie over. Maar het is toch niet normaal dat ik overal mee naar toe moet en hij nooit iets alleen doet. Als ik een keer met een vriendin uit ga, dan blijft hij thuis op me wachten. Als ik na afloop vraag wat hij heeft gedaan antwoordt hij televisiekijken en wat internetten. Hij gaat nooit alleen op iets leuks af. Altijd wil hij dat ik mee doe. De relatie benauwd me. Ik wil best dingen samen met hem doen, maar hij hangt teveel aan mij. Hij heeft ook weinig vrienden en komt uit een kleine familie. Het lukt ons niet om hier samen over te praten. We eindigen telkens weer in verwijten en ruzies. Ondertussen lijkt de relatie alleen nog maar te bestaan uit gezeur, verwijten en ruzies. Seks hebben we ook al niet meer. Ik ben die ruzies en verwijten nu echt zat. Hoe kunnen we het anders aanpakken?
-
Mijn partner en ik hebben een dochtertje van twee. Mijn partner heeft een hechte band met haar moeder. Door allerlei omstandigheden die ze samen hebben mee gemaakt hechten ze heel erg aan elkaar. Haar vader is namelijk heel lang terminaal geweest. Hij had kanker en was weer genezen en toen de blijdschap er weer was kwam de kanker weer terug. Het was een heftige verdrietige periode. Mijn partner is toen veel bij haar ouders geweest. Ze heeft haar moeder behoorlijk geholpen. En daar ben ik ook blij mee. Na de begrafenis van mijn schoonvader is mijn schoonmoeder een poosje bij ons in huis gekomen. Ik was hiermee akkoord. Ze is nu weer terug naar haar eigen woning, maar komt toch dagelijks bij ons over de vloer. Omdat zij nu alleen is bemoeit zij zich veel met ons leven en de opvoeding van ons kind. Mijn partner is het wel een beetje met me eens, maar wil haar moeder niet kwetsen. Mijn schoonmoeder is gewoon te veel aanwezig. We hebben hier veel ruzies over. Ik ben moe van het proberen duidelijk te maken, dat mijn partner de band met haar moeder tot een gezond niveau terug moet brengen. Ik krijg het gevoel dat ze me voor gek proberen te verklaren. De ruzies worden steeds heftiger. We zijn het gelukkig eens dat we professionele hulp nodig hebben. Hoe komen wij hier nu uit? Help!