-
Onze dochter is de laatste tijd stil en teruggetrokken. Ze is 17 jaar en trekt ze zich steeds meer terug op haar kamer. Ze was voorheen een vrolijk meisje, maar daar zie ik nu weinig van terug. Ik heb al een paar keer met haar gesproken en ze vindt me een zeur. Er is niets zegt ze, maar ik voel dat dit niet klopt. Ze neemt ook steeds minder vrienden mee naar huis, maar gaat wel in de weekenden uit, en ze wil er niets over vertellen. Mijn man en dochter hebben vaak discussies en ruzies met elkaar. Ze hebben botsende karakters. Mijn dochter vindt haar vader te streng. Ik denk dat dit ook met het puber zijn te maken heeft. Leuk is het niet, want die discussies geven binnen het gezin de nodige spanningen. Ik kan het goed vinden met mijn dochter en tot voor kort hadden we samen veel lol. Ook wil ik nog vertellen dat haar verkering sinds een jaar uit is, maar zij heeft het zelf uitgemaakt, dus ik denk dat dit niet echt speelt. Is het gek dat ik me als ouder zorgen maak? Weet u wat er aan de hand kan zijn ? Ik zit met veel vragen. Het is misschien wel nodig dat ik ze even met u persoonlijk bespreek. Kan ik een afspraak maken?
-
Mijn vriend wil veel dingen samen doen en ik wil ook graag dingen alleen doen. Hij wil dat ik mee ga naar zijn sport en dan zit ik uren aan de zijlijn te kijken. Hij wil dat ik telkens mee ga naar zijn vrienden en familie. Ik heb daar helemaal geen zin in. Hij maakt hier telkens ruzie over. Maar het is toch niet normaal dat ik overal mee naar toe moet en hij nooit iets alleen doet. Als ik een keer met een vriendin uit ga, dan blijft hij thuis op me wachten. Als ik na afloop vraag wat hij heeft gedaan antwoordt hij televisiekijken en wat internetten. Hij gaat nooit alleen op iets leuks af. Altijd wil hij dat ik mee doe. De relatie benauwd me. Ik wil best dingen samen met hem doen, maar hij hangt teveel aan mij. Hij heeft ook weinig vrienden en komt uit een kleine familie. Het lukt ons niet om hier samen over te praten. We eindigen telkens weer in verwijten en ruzies. Ondertussen lijkt de relatie alleen nog maar te bestaan uit gezeur, verwijten en ruzies. Seks hebben we ook al niet meer. Ik ben die ruzies en verwijten nu echt zat. Hoe kunnen we het anders aanpakken?
-
Ik voel me er alleen voor staan. Wij zijn 10 jaar getrouwd. Mijn man heeft een drukke baan en we hebben samen besloten dat hij carrière zou maken. We hebben twee kinderen (4 en 7 jaar) en ik werk 2 dagen per week. Ik zorg voor de kinderen en het huishouden. In het begin was hij nog wel betrokken bij het gezin, maar nu heeft mijn man steeds minder belangstelling voor mij en de kinderen. Hij gaat ‘s ochtends vroeg de deur uit en komt pas laat thuis. Hij eet en is dan vaak moe, moet nog werken of hij gaat sporten. Dus ook de avonden voelen voor mij eenzaam. Op zaterdag doet hij vrijwilligerswerk en de zondag is voor hem een rustdag. Ook bemoeit hij zich niet met de praktische dingen. Ik moet altijd alleen de boodschappen doen, hij gaat niet mee winkelen en ook de klussen in huis moet ik zelf zien op te lossen. Ik moet werkelijk alles regelen. Ik voel me er alleen voor staan. Gesprekken hebben we steeds minder en we doen ook geen leuke dingen meer samen. We hebben steeds vaker irritaties en ruzies. Hoe kunnen we het samen weer gezellig hebben? Graag wil ik een afspraak maken voor relatietherapie. Ik hoop dat we snel terecht kunnen.